Yaşama Becerisi

Denizi görmeden öğrendim yaşamayı 

Seni görmeden ve İstanbul'u 

bir dost nazarından nasibimi aldım 

tarafımdan bir iddadır bu 

korna seslerinden irkilmelerimle ispatladım gerçekliğimi 

hayat dedim buna 

hayat, bir irkilmeyle başladı yine bir irkilmeyle son bulacak  

aynalar ve duvar saatleri aynılar aslında 

kağıtlara rağmen öğrendim yaşamayı 

banklara rağmen ve sokak lambalarına 

ölümsüzlük isteği yeşertirken ölümleri

çok sevmenin bir idda olduğunu kavrayınca kalbim 

hiç sevmemiş ve sevilmemiş olduğumu anladım

-sevmek insan için sonsuzluk kadar inanılması güç bir vakadır- 

bir rüya sahnesindeki figüranlığım 

hangi tabirle açıklanır bilginlerce 

kayıtsız kaldığım ertlemelerle 

ayağımla idam sehpamı devirdim -ölmedim

anladım ölmeden yaşamayı öğrenemiyormuş insan 

Mücahit Çelik