Bitmeyen Yol
insan yüzlerinde son bahar yaprakları
yorgun bir akşam üstü yürüdüğüm bu yolda
kim bilir kaç sağır kaç dilsiz duraksadı
bu neyin alametidir bilemiyorum
ufka baktım güneş gömleğimi giyinmiş
kırışık bulutlarda düzensizlik hali
göçmen kuşlar koşuşturuyorlar boşlukta
göğün üstüne sonsuzluk hakim
ufka baktım güneş gömleğimi giyinmiş
havada kurşuni bir renk var
gözlerimin dalmışlığı kadın bileklerine
adım adım takip ettiğim yüzsüz kadınlar
dönüp durduğum çıkmaz sokaklarda
havada kurşuni bir renk var
kurtulmak istedim bütün birikmişlerden
bir köpek yavrusundan korktum, ürperdim
kaldırım oyuklarını dolduran su birikintilerinde
gördüm aynalarda görmek istemediklerimi
kurtulmak istedim bütün birikmişlerden
vakitsiz bir el değdi kalbime
ellerin ellerimden önce kalbime
düşünmeye takat yoktu yalpalandım
Meryem dedim konuştum sessizce
vakitsiz bir el değdi kalbime
bu neyin alametidir bilemiyorum
ufka baktım güneş gömleğimi giyinmiş
havada kurşuni bir renk var
kurtulmak istedim bütün birikmişlerden
vakitsiz bir el değdi kalbime
yol bitmek bilmedi
ben de ölmedim
Mücahit Çelik
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder