Can Sıkıntısı
mutlu olamıyorlar
canları sıkılıyor gören gözlerinin ardında elbette bu;
kemikler içerisinde elmacık cüretkarlığı
yünlü içlikler ısıtmıyor duvarları
soğuk bacaklar, uykusuzluk adımları, yüksek gerilim hattı kahkahalar
biri artık indirmeli diyorum sigortasını pembe rüyaların
kimse yalnız olmadığını bilmiyor
şaşı bakıyorlar hayata
otorite kelimesinden sancılanıyorlar
iki kişi dolaşıyorlar bir kalbi taşıyarak
babalarından çok korkuyorlar
Rabb'ı gücendiriyorlar böylelikle
mutlu olamıyorlar
canları sıkılıyor
öyle bir sıkılmaki bu
herkes bir başkasının istediği yerdeyken
kimse kendi istediği yerde değil sanki
ben ise tam ağız hizasındayım dünyanın
dişlerini gösteriyor bana,
her defasında onu gülüyor sanıyorum
oysa kanamamış görülen yaralarım
onun, hep onun ısırıkları
mutlu olamıyorlar
canları sıkılıyor sevgilerine karşılık bulamayınca
herkesin bir başkasına ait olduğuna inanıyorlar
bir birlerine Polyanna rüyasını sunuyorlar
kendilerine ölümü seçiyor bir türlü ölemiyorlar
ölüm ve aitlik diyorum bu mısra da
dudak kenarlarımın bir birinden acımasızca uzaklaştığına şahit olun istiyorum
mutlu olamıyorlar
kağıt istiyorlar, ağaç seviyorlar
isteğe karşı sevgilerini takas ediyorlar
canları sıkılıyor
istekler bitmiyor zira
yarasalar gibi karanlıkta pervane oluyorlar
ben buna;
akvaryum içerisinde balık olmanın sırrı diyorum
mutlu olamıyorum
canım sıkılıyor
Mücahit Çelik
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder