Tarihin Odasından Bir Ok Dünya'ya

Tarihin Odasından Bir Ok  Dünya'ya 

I.

geldim

karanlık, yıldızsız ve sıcak bir alemden 

insan nefeslerini doldurdular ciğerlerime 

şafak nedir bilmiyordum 

günler sayılıymış bilmiyordum 

beklemiyordum açılacak pencereyi 

ışık yansımalarını dünyama doldurmak için 

geldim 

sesler, kokular ve renkler belirdi 

sesim incecikti ve boğdu sesleri, kokuları, renkleri 

yumuşak bir ılıklık kaynayınca dudaklarımda 

bir anlık sustu alem 

ben sevindim 

işte yine karanlık ve ardından başka bir alem 

alem ki Yusuf'a hediyedir göklerden 

henüz gelmiştim oysa 

ve gerçekliğe dair sorular belirmişti şimdiden 

karanlıkta kolaydı dünyam 

pencere aralanınca 

şimdiden bir bıkkınlık belirmişti 

oysa henüz gelmiştim renkli dünyaya karanlıktan 

ben ağlamıştım 

onlar sevinmişti 

geldiğim dünyanın dört yanı duvardı 

geldiğim dünyanın dört yanı duvar 

bir yorgun kadın 

ürkek bir adam 

henüz gelmişlerdi ve henüz gelmiştim 

onlara ait olamazdım 

onların da bana ait olmadığı kadar  

yine değişecekti dünyamız  

ben gidecektim 

onlar gidecekti 

ama ne zaman? 

şimdi şafaksız ve sayılı günlere hep birlikte gebe kalmıştık 

II.

kalınlaştı sesim, 

ama çocuktum 

bilmiyordum beni dünyaya bahşedeni 

nasılını çamurdan et ve kemikler inşasının 

leyleklere inanmıştım, sonra oltalara 

yalan söylemiş olamazdı annem 

yalan söylemezdi anneler 

yalanın ne kadar yoğun bir pembe olsa da rengi 

tarihin odasından bir ok fırlamıştı yayından 

ve başlamıştı işte göklerin yer yüzünde ki dansı  

bahçesi içe kapanık bir cennetti evimin 

bahçesi güvercinler ülkesiydi, 

meşin toplarla aşılırdı surları, 

eşiğini aşamadım çocukluk korkularıyla  evimin 

yalan söylemiş olamazdı babam 

hocanın vurduğu yerde gül biterdi 

ve cennetten çıkmıştı dayak 

vücudum mor rengi güllerle süslendiğinde 

sessizdi gökler 

ve cennetten sadece güzel şeyler çıkmazmış gördüm 

yoksa neydi aynadaki çocuğun şu tek gözlü hali 

yalan söylemiş olamazdı babam 

yerdekilere inat göklere söz vermişti 

insanların küçüldüğünü görmek zahirde küçükken 

bir katilin gözlerine değdiğinde gözlerim 

çocuk yaşımda bir alemden daha gidecekken 

anladım daha varmış görecek günleri gözlerimin 

Göklerden Yusuf'a hediye edilmiş alemdeydim 

O geldi

yüzü nurdu 

ve kimdi acaba?  

Ağlıyordum ben annesiz geceler de 

O geldi 

göz yaşımı sildi 

ve gitti 

III.

kalbim dışardan bilindiği gibi atmıyordu 

dışardan bilindiği gibi akmıyordu damarlarımda kan 

sahne ışıkları altında hayran kız bakışları 

ve aşk sandığım iç kamaştıran gençliğimin duygu furyaları 

bunlara rağmen marşlar söylüyorduk arkadaşlarla 

kitaplar okuyorduk 

bizdik yere düşmüş sancağı göndere çekecekler 

yoldaydık ve işaretler doğru olduğumuza kanıttı 

ve söndü birden saman alevi heyecanlarımız 

üniversite yılları; 

kitap değil 

günah yüklü merkep damgası alnımda 

tarihin odasından bir ok fırladı yayından 

tarihin odasından dünyaya 

Hala sesim kalın, 

kalbim dışarıdan bilindiği gibi atmıyor 

dışarıdan bilindiği gibi akmıyor damarlarımda kan 

Fakat "nereye bu gidiş" 

nereye kadar 

Mücahit Çelik